كاش تقدير ها رنگين نبود ، حرفهاي سينه ام سنگين نبود

كاش درد هاي مادر من فاطمه ، بر دلم همچون غمش سنگين نبود

كاش باشم بر زخمهايش مرهمي ، در دل شب بر اشكهايش همدمي

كاش مي شد تو بماني مادرم ، بر دلم مرهم بذاري مادرم

كاش مي شد در مسير زندگي ، در ميان لحظه هاي بندگي

عشق را با فاطمه تفسير كرد ، جام دل را از كلامش سير كرد

كاش مي شد در جنون لحظه ها ، هرگز از جانم نمي گشتي جدا

كاش مي شد بر مزارش گريه كرد ، در دل شب در كنارش مويه كرد

كاش مي شد دست بر قبرش كشيد ، از جهان و آدميان دل بريد